Inspiratie voor en door kinderen

Inspiratie voor en door kinderen

Als ik soms een opdrachtje gaf aan de kinderen van het 1ste , zoals bijvoorbeeld een mooie moskee tekenen, hadden sommige leerlingen daar moeite mee.

Zij wisten vaak niet hoe te beginnen en kopieerde meestal hun klasgenootjes. Degene bij wie men afkeek ,kwam dan zijn/haar beklag doen bij mij: “Meester…Samir kijkt altijd op mijn blad en ik vind dat niet leuk (gekruide armen, gefronste wenkbrauwen)

Ik antwoord daarop: maar dat is toch goed? Want hij/zij vind jouw tekening mooi en wilt het zelfde doen. (Inspiratie) Dat betekent dat jij al flink kan tekenen…Hij/zij wilt toch geen lelijke tekening? Kan jij hem/haar daarbij helpen om zo een hele mooie moskee te tekenen?De leerlinge denkt even na, “Ja meester , eigenlijk…je hebt gelijk “(met vinger op de kin Hahaha) en doet weer voort.

Sommige kinderen zijn inspiratieloos en weten niet goed waar te beginnen. Sommige leerkrachten verplichten hun kinderen om het alleen te doen en wachten op een mirakel. Ze moeten alles alleen doen en mogen absoluut NIET AFKIJKEN! Want dat is taboe…

Ik laat hen afkijken(?) bij anderen zodat hij een idee krijgt. Zo een kind moet je juist motiveren om te tekenen , om iets te ontwerpen. Ik teken dan vaak een voorbeeld van een tekening (dit geval een moskee) op het bord. Op het einde van de les hebben ze dan iets getekend en komen dat met fierheid zeggen en daarbij krijgen ze nog een positieve feedback van mij. Zo ontwikkelen zij zichzelf op hun eigen tempo. En daar is absoluut niks mis mee. Wat ik dan wel niet toelaat , is een kindje die niets wil doen en op einde iets bij mekaar kribbelt (uit luiheid)….

Kortom , kinderen hebben ook een inspiratiebron nodig net zoals volwassen. Vaak zien we dat over het hoofd. Als ze nergens inspiratie kunnen vinden, bij wie of wat moeten ze dat halen?